Kathelijn Vervarcke onthult het menselijk verhaal achter de "schone opkuisinghe" van 1918. Kathelijn reconstrueert het menselijke verhaal achter die vergeten episode. Door de ogen van een vissersmeisje dat tijdens de bezetting haar lichaam moest verkopen om haar familie te redden, krijgen die vrouwen eindelijk een stem. De schrijfster schetst met empathie en historische precisie een aangrijpend portret van vrouwen die veroordeeld werden om te doen wat ze moesten doen om te overleden, het is een eerbetoon aan hun veerkracht  en een stille aanklacht tegen de veroordeling die hen na de oorlog wachtte.